Vorig jaar zomer was er beweging rond de IVN uilenkast, tal van natuur fotografen deelde mooie foto’s van een steen uiltje op en rond de kast die we bij de Zeldert ( Baarn) hebben op gehangen. Na talloze vruchteloze pogingen was het nu eindelijk raak. Pa en Ma zaten lekker knus samen in het mooie hok en hopelijk leid het tot jongen. Het blijft nog even spannend maar de eerste gunstige tekenen zijn er …
Door de ringen weten we nu dat een van de uilen uit soest (26-5-2021) komt en de andere uit hoogland (3-6-2021) . En nu dus gaan samen wonen in Baarn.
Zaterdag was de klimaat markt op de brink, natuurlijk wandel ik daar even langs en maak een praatje met mijn duurzame helden. Mijn collega duurzame doener Jantijmen demonstreerde een mini zonnepaneel voor ons project “een tweede leven voor oude panelen” zeker 6 mensen kregen inspiratie om een plan in te leveren waardoor ze kans maken op 1 van de 8 oude panelen die we weg geven vanuit die onze meet club Meten=Weten. Toevallig was het die zaterdag ook de nacht van de nacht en uiteraard pak ik dan de fiets om even te kijken hoe serieus de daden zijn in Baarn immers de woorden zijn er altijd wel maar het vlees blijft zwak.
Op de bedrijven terreinen was het redelijk donker en ook ons mooie paleis was niet zo idioot verlicht, okay tijdens mijn corona fiets tocht deden ze het beter maar het was okay. De brink en de laanstraat blijft toch altijd een uitdaging je zou verwachten dat als 50 duurzame baarneaars die middag hun vrijetijd opofferen je die ene avond in het jaar de schakelaar niet omzet … maar inderdaad iets met vlees en zwak.
De volgende ochtend wandelde ik deze keer eens geen energie wandeling met de baanse politiek, deze keer wandelde ik met paddestoelen jager door het borrebos, we schoten 20 verschillende soorten waarvan een aantal best leuke soorten.
Dat is de kracht van een echt oud “verwaarloosde” bos, we zamelde gelijk een bijdrage in voor Kees Koudstaal zodat hij door kan blijven “trekken aan het dood paart op de brink” en wij hopelijk nog jaren kunnen genieten van een duurzaam klimaat vriendelijk Borrebos met haar prachtige en krachtige oerbos.
Je herkent het vast wel, mensen geven je groot gelijk en doen vervolgens helemaal niets. Hooguit geven ze een kleine aanvulling die de andere kant op wijst maar vaker geven ze je het grootste gelijk van de wereld en gaan over tot de oorde van de dag. Je vind het gedrag overal en als je er niet bewust van bent kost het enorm veel tijd, soms is het oprecht gedrag van iemand die discussie moe is en denkt het zou mijn tijd wel duren. Veel vaker is het een tool, en manier om je met zo minmogelijk inspanning van een verantwoordelijkheid te kwijten. In de politiek zien we veel woord kunstenaars mee-stribbelen, je geeft aan dat je het heel erg vind je je doet vervolgens niets anders dan stukken tegen houden, vragen niet begrijpen en de complete hogeschool van kastje-muur en kluitje riet. Tip: heb je te maken met een een mee-stribbelaar, ga er dan niet te lang op in en spendeer je tijd elders.
Natuurliefhebbers weten dat Baarn een heuse vogel hut heeft hier kan je op een paar meter afstand genieten van de vele watervogels die de Eem en met namen de kolk van gemaal De Zeldert rijk is. Wat niet iedereen weet is dat op een paar meter achter de ruggen van de turende mannen en vrouwen er gezinsuitbreiding is … namelijk bij de IVN Uilen kast die we met toestemming van de Boerin Thea hebben geplaats. Toen de Stichting behoud de eemvalei van ons plan hoorde maakte ze gelijk een donatie over voor uilen kasten. Zodoende konden we gelijk twee kasten plaatsen. Een voor deze Steenuil en een voor de “Barn uil” zoals de kerkuil in het Engels heet. Steenuilen eten voornamelijk (veld)muizen, insecten maar ook regenwormen. De eerste paar jaar werd de kast “gekraakt” door een paar spreeuwen, we vonden bij de inspecties van de kast wel regelmatig steenuil veertjes. Tot afgelopen maand toen stuurde Boerin Thea een foto van een uiltje en even later maakte de Baarnse natuur fotograaf Gertjan Hooijer deze foto’s van het kers verste gezinnetje.
In Baarn geeft de natuur ons een enorm duidelijke hint, overal waar je goed kijkt zie je bomen ontspruiten. En niet zomaar bomen maar een tweede generatie waarde bomen. Zo zijn de perkjes aan het jaagpad spontaan ruim voorzien van Acer platanoides ( noorse esdoorn) ze hebben een geweldig mooi blad en het enige wat je hoeft de doen is een stokje bij plaatsten zodat de snoeiers ze laten staan. Dus geen duizenden euro per boompje uitgeven maar gewoon genieten van wat de natuur ons bied. Langs de bestevaerweg wemelt het van de nieuwe bomen die hun kans schoon zien … maaien is zo gedaan maar laten staan is een verstandiger optie. En zo zie je overal bomen die hun kans grijpen om ons te beschermen tegen fijnstof en hitte. Wellicht is het een goed plan om eens te gaan wandelen met de stads bioloog om samen te bepalen wat mag blijven leven zodat we minder geld uithoeven geven aan dure alternatieven en een mooie nieuwe natuur een kans krijgt ons te beschermen tegen de hitte en droogt die komen gaat. Laten we op tijd beginnen met de klimaat adaptatie voor als we de klimaat doelen niet gaan halen. Leuke actie in de straat:
Een oneindige stroom verstandige BIO MASSA, Vroeger had iedere boerderij een stukje gerief hout, dit is een bosje dat gebruikt werd om stookhout maar ook bezem stelen uit te oogsten … inderdaad oogsten. De kunst van die bosjes was te zorgen dat de aangroei minimaal net zo hard ging als de oogst. We werden dus nooit bomen aan geplant wat als je het verstandig doet blijft de boel mooi in evenwicht. Maar hoe doe je dat in een dorp als Baarn? Als je goed oplet verschijnen er veel jonge Canadese populieren langs de bestevearweg en de Drakenburgerweg als je een aantal van die boompjes door laat groeien en op tijd knot heb je een oneindige stroom biologisch verantwoord hout voor de centrale zonder dat het ten kost gaat van onze leef omgeving. Er zijn tal van bomen die zich prima laten snoeien waardoor ze een mooi natuurlijk groen scherm geven met alle voordelen van de boom zelf.
Straks is het weer 4 mei en luisteren we naar de verhalen van hen die de oorlog niet hebben overleefd. En even later vieren we feest … omdat we blij zijn en dat is goed. Maar waar het verhaal als maar vast loopt is het verhaal van na de deportaties, na de bevrijding.
Vorig jaar maakte ik een wandeling met wat vrienden langs de huizen waarvan we weten dat er joodsmensen hebben gewoond die afgevoerd zijn. Een van de huizen stak ik wat meer aandacht in … het huis van de familie Swaab aan de oosterdwarsstraat nr 1 ( nu de westerstraat nr 1) die voor de oorlog al de naam moffen steeg droeg. Er wonde daar veel arbeidsmigranten ui duistland die soms mof ( handen warmer ) genoemd werden net als wij kaaskoppen heten .
foto na de oorlog via “het groene graf”
Wat me trof aan dit verhaal was de kille lijst met spullen die er aan getroffen werd na dat de familie Swaab afgevoerd was:
mat (3) tafel aardewerk pot waardeloze spullen schoonmaakmiddelen
Deze kille lijst was voor mij het begin van een vraag, waar zijn deze spullen gebleven en waarom zijn de huizen van deze mensen voor een habbekrats verkocht vaak via een ABCthe waarbij een foute notaris het huis verkocht aan een maatje die het weer door verkocht aan een Nederlands gezin. Langzaam maar zeker gaan de archieven open en komt er meer aandacht voor roofgoed en andere mistanden die na de oorlog niet benoemd mochten worden. Ook in mijn zoek tocht hoorde ik verhalen van mensen in de straat die het maar raar vonden dat er zo weer vreemde mensen in de huizen van joodse mensen woonden. Een oudere vrouw belde mij op “oooo als mijn broer nog geleefd had dan kon hij je uren lang verhalen vertellen over het leven bij ons in de straat” maar u bent te laat. En zijn kinderen riepen altijd in koor hou toch eens op over het verleden … en u kan het niet meer. En inderdaad waarschijnlijk hebben we te lang gewacht om het hele verhaal te vertellen.
Hier kan jij de wandeling vinden die ik gemaakt heb, hij is ook prima te fietsen of zelfs met de auto te doen als je wat puzzelt. De struikelstenen van Baarn
Update: Na een kort maar krachtige samen komst met de buurt, was de heer Brandjes er wel uit. Twee jonge gebruikers van het speelveld gaven super duidelijk aan dat het best wat minder hobbelig mag wel gewoon in deze natuurlijke staat moet blijven. De 70 oudere aanwonenden klapte tros.
Ik heb de wedhouder Jannelies Vissers en Brandjes een gedicht van A. W. Hooijer gegeven om te helpen de naam van de De Eemerwaard na 20 jaar voor eens en altijd goed op de kaart te zetten.
Net als je denk, ze hebben het gesnapt valt er een brief in de bus. Beste aanwonende graag willen we u informeren dat we het speelveldje in de Eemerwaard willen voorzien van een mooie plastic grastapijt uit de tapijtfabriek. Net nu er tal van steden bezig gaan met mirco bosjes (tiny forest ) om de kinderen weer een gevoel voor de natuur te geven komen de bollebozen in Baarn met DE oplossing … laten we een speel veldje voorzien van kunstgras zodat ook dat stukje natuur verkloot wordt.
Waar komt dit vandaan vraag ik me heel even af en gelijk weet ik heel zeker dat ik echt niet wil weten wie dit verzonnen heeft en waarom deze super ambtenaar met gevoel voor de natuur en duurzaamheid niet instaat is geweest om uitteleggen dat natuurlijk groen al 30 jaar kinderen blij maakt en ja soms worden ze vies en daar krijg je dan gezonde en gelukkige buiten kinderen van. Nee voor deze actie ontvangen jullie geen voldoende ik zou zeggen richt je pijlen op een duurzame toekomst met meer bomen in plaats van het doel loos kappen van bomen en stuk maken van speelveldjes in een natuurgebied waar honderden mensen van genieten. Wil je wel wat doen voor deze buurt ? Plaats dan de gekapte bomen aan het jaagpad terug in samen spraak met de aan wonende. En als je dan toch lekker groen bezig wil zijn vervang dat hopeloze prikkeldraad rond de eemerwaard voor een vlechtheg vol waarde planten kijk dan ben je lekker duurzaam bezig.
Aanvullend: Kunstgras is niet alleen funest voor de omgeving en vegetatie er onder het is ook nog eens kostbaar om maar te blijven herstellen, De gemeente heeft net de plastic bankjes vervangen voor ijzeren omdat ze in brand gezet worden. Win vast advies in over de her stel kosten in Bunschoten waar een deel van het voetbalveld gesmolten is . Nu is het een speel veldje waar ook kleine kinderen spelen, als het straks een “cruijff court” moet zijn worden die weer verjaagt door de voetbal jochies. En ja ik ben deskundig immers mijn kind heeft daar 20 jaar tevreden gespeeld en was reageerde bij navraag of kunstgras daar een prima plan was vol ongeloof. “Nee het is daar geweldig spelen zoals ht nu is, lekker met je fietsje de bult af, picknicken op het veld met je vriendinnen en in de bomen klimmen”
Update uit de raadsvergadering: https://baarn.raadsinformatie.nl/vergadering/937301 Vragen halfuurtje: D66 vragen over plastificeren speel veldje onland vanaf 8:00 tm 16:00 Speelveldje heet sinds 12-2000 Speelveldje in het Eemerwaard. – Gebruikte naam is nog steeds fout ( Onland is in december 2000 Eemerwaard geworden en is/ligt in een NNN gebied) – De gemeente vind plastic in de openbaren ruimte dumpen en vervolgens afdekken met zand een een goede manier van omgaan met de natuur . Hierdoor komt er immers geen plastic in de natuur aldus de gemeente ?!? -De gemeente beweert dat het onderhoud jaarlijks 6000 euro gaat kosten voor inzaaien. mi wordt de gemeente dan opgelicht immers de afgelopen 25 jaar wordt er voornamelijk gemaaid en is 1 maal de grasmat vernieuwd door inzaaien wat zeker geen 6000euro hoort te kosten.
2:00 ook over kunstgras Gerenweg omdat dit veldje hobbelig is door mollen. GL en VB geeft aan de plastic gras geen goede oplossing is. De gemeente geeft aan dat het opknappen van het veldje voor 45.000 euro niet meer gebruikers zal trekken. PDVA vind kunst gras een goede optie op het veldje aan de Gerenweg. Vervolg wacht op onderzoek verkeersveiligheid.
Hoe het ook kan zie je hier: Natuurlijk golfbaan beheer, maaien en veel vaker rollen om de mat mooi glad te krijgen. Wacht als ze honderden hectaren golfbaan duurzaam en natuurlijk kunnen onderhouden kan een lief leuk speel veldje in Baarn geen probleem zijn.
Na het geheim van de praamgracht ( Het geheim van de praamgracht ) kreeg ik weer nieuwe zin om onze wethouder Jannelies Vissers die duidelijk ook niet van het oeverloos vergaderen was om hulp te vragen immers de balk registreerde al een paar jaar een gestage stroom troep zonder dat de oorzaak aan gepakt werd.
Het plan was het probleem van zwerf vuilnis in 3 stappen aan te kaarten.
Deel 1: Op zoek naar de bron: Hoe kon dat beter dan het oude project “Het geheim van de praamgracht” te laten zien aan de nieuwe wethouder. Na wat gemail lukte het om een corona proof fietsrondje te organiseren met Jannelies Vissers en een van de ambtenaren. We begonnen bij de meetbalk in de praamgracht, deze heeft als doel inzichtelijk te maken hoe groot het probleem van zwerfvuil in water eigenlijk is. We keken en zag dat onder andere plastic, glas en piepschuim voor de balk bleef hangen. Maar waar komt het vandaan ? Dat was de speurtocht voor vandaag … we fietste 100 meter stroomopwaarts en stonden even stil aan de water kant van de praamgracht. Daar zagen we bergjes natuurlijk materiaal vermengt met vuilnis liggen. Jaarlijks wordt dit door het waterschap op de kant getrokken. En vervolgens rolt het weer terug doordat het natuurlijke materiaal verrot en de vuilnis weer terug rolt in de praamgracht. Daarna reden we langs de praamgracht en zagen dat een van de hoofd bronnen van de vuilnis de biltseweg is waar automobilisten nog snel even hun de verpakkingen van het “snaaiwerk” uit de auto kieperen omdat je natuurlijk thuis niet kan laten zien wat je allemaal naar binnen hebt gepropt in de auto. We volgde de praamgracht/soestergrift door soest en vonden ook daar veel … heel veel drijvende flessen in het water. Onderweg vertelde Jannelies dat er een overleg is over het uitbaggeren van de praamgracht en ze zou aandacht vragen voor het goed weg halen van de uit het water getrokken zooi. Ook zou er gekeken worden of gecontroleerd kon worden door de BOA iets dat bij andere hardnekkige vervuilplekken prima werkte aldus Jannelies.
Tijdens het afronden vroeg Jannelies of ik haar wou helpen tijdens de nationale zwerfvuil opruim dag. Hoewel dat georganiseerd word door de verpakkings industrie ( zeg maar de maker van bijna allen zwerfvuilnis stemde ik toe immers niets doe is erger.
Deel 2: Is het echt zo erg: In de eerste instantie zouden we de Baarns berm van de Biltseweg opruimen net als in het origineel project maar kort daarvoor was er al stevig opgeruimd door een groepje opruimers. We kozen de carpool parkeer plaats bij het Baarnse scheidingstation. Hoewel het er schoon uitzag hadden we binnen een uur 3 volle vuilniszakken geraapt. En samen trokken we de conclusie, Ja er ligt zelfs na het nieuwe maai / afvoer methode nog steeds heel veel vuilnis in de bermen en de sloten.
Deel 3: De vervuiler aanspreken: Het laatste deel van deze trilogie was het aanspreken van een vervuiler en wat voor één … we betrapte Staatsbosbeheer op het dumpen van honderden vrachtwagens met vuilnis vermengt granulaat in ons prachtige baanrse bos langs de voormalige paalkamping. De paalkamping is nu zelfs opgewaardeerd tot een broedgebied voor onze lesbische bosuilen. Ik heb jarenlang gebruik gemaakt van de paalkamping als uitval basis voor onze 24uurindenatuur uitjes maar heb er nog nooit een manlijke roep gehoord van de bosuil. Wel het hoge geroep van de dames die zich er al jaren kostelijk vermaken.
Ik had foto’s en een filmpje gemaakt van de vrachtwagens en sprak de baas van Staatsbosbeheer meneer Silvo Thijsen aan via een persoonlijke email. Ik legde uit dat ik in de voorafgaande jaren de bossen rond de paalkamping opgeruimd had met een groep vrienden en nu heel erg verbaast was dat hij als baas van Staatsbosbeheer dit toe stond.
… we vonden stroom kabels, ijzer heeeeeeel erg veel PVC en plastic. Dat hoort toch niet in zon mooi bos ? Het bleef oorverdovend stil, een belletje of een email kon er niet af. Zo veel lafheid had ik niet verwacht normaal is er altijd wel een boswachter die het gesprek aan durf maar nu kropen ze allemaal achter de bank en wachtte tot het over woei … kijk en dat werkt dus niet bij mij … Dan maar via de media … in plaats van een wandeling met meneer Thijsen nam ik journalist John mee oppad. Ik liet het mooie bos zien vertelde over onze opruim actie en waarschuwde John dat als ik hem de harde feiten liet zien hij heel anders naar de paden ging kijken dan hij nu deed. Ik vroeg hem door de hurken te gaan en te kijken wat hij zag … ineens zag hij het … schroefjes, zakjes, plastic pvc, pvc meer pvc en toen zagen we ineens geen mooi breed pad meer maar een dumpplaats van verstopt vuilnis. Op het laatst was John fanatiek aan het trekken en verzamelen, hij liepen met een meter lange VMVKas stroom kabel naar zijn auto terug … die geven we aan Silvo als hij toch dapper genoeg is om ons te woord te staan … de kabel ligt denk ik nog met een strik er om te wachten op de hoofdvervuiler van Staatsbosbeheer …
Vervolg aanspreken van de vervuiler: Ondertussen loopt er een RUD onderzoek en heb ik 4 formele vragen gesteld aan B&W” Update nee het RUD onderzoek is niet gestart en middels het beroemde kastje muur verhaal zou ik zelf een RuD aanvraag moeten opstarten ?!?
De antwoorden van Staatsbosbeheer variëren per vragen steller maar het mooiste antwoord tot noch toe kwam van Carla Schouten … zij heeft met de vervuiler ( SBB ) afgesproken dat SBB gaat overleggen met andere vervuilers of het ook anders kan …
Op 11-04-2021 20:03 schreef adriaan voeten
Copy brief naar de Gemeente Baarn:
Aan het College Burgemeester en Wethouders en Leden van de Gemeenteraad Stationsweg 18 3743EN Baarn Geachte college en leden van de gemeenteraad, Beste Burgemeester en wedhouders, Ik maak mij grote zorgen om de gang van zaken over onze Baarnse bossen.
Zoals bekent is de Dr Albert Schweitzer weg, gelegen in het grens gebied van Baarn en Hilversum, als bouw weg voor de busbaan gebruikt. Staatsbosbeheer heeft hiervoor een 30 -50 cm dikke laag (terplekke gemeten ) zwaar vervuilde menggranulaat gestort welke mogelijk niet voldoet aan de norm die daar voor geld. We vonden aan het oppervlak veel grote stukken PVC, rubber, Stoom kabels, plastic, plastikzakken ijzer en lood.
Ondanks herhaaldelijke vragen gaf SBB mij geen antwoord, Pas na inschakelen van van de Baarnsche Courant kwam het antwoord dat SBB voldeed aan de norm en de weg af gaat dekken met een dun laagje zand. Ondertussen is SBB verrassend snel begonnen met afdekken, waarschijnlijk mede door de ongewenste publiciteit dat SBB 300 vrachtwagens vuilnis in het bos stort terwijl er dagelijks boswachters in het nieuws zijn die klagen over soort gelijke vuilnis die ze moeten opruimen.
Mijn vragen aan u zijn: 1: Zijn de certificaten gecontroleerd aangezien de aan het oppervalk gevonden vuilnis erg groot is voor geclassificeerd vuilnis. 2: Is de gemeente Baarn het eens met het bewust vuilnis storten in de bossen van Baarn terwijl we met man en macht bezig zijn uit te leggen dat dit soort vuilnis niet in onze Baarnse bossen hoort. 3: Waarom geeft SBB in haar antwoord naar pointer aan dat glas en plastic door de boswachter weg gehaald word. terwijl het in Baarn alleen met een dun laagje zand afgedekt wordt. Waarna het vuilnis tzt in ons drinkwater terecht gaat komen met alle gevolgen van dien. 4: Graag zou ik zien dat ook Gem Baarn officieel bezwaar maakt tegen het dumpen van vuilnis in onze bossen ook al levert dat veel geld op voor staatsbosbeheer. Immers weg kijken is geen optie.
Graag verneem ik uw officiële antwoord Adriaan Voeten
Update 2-10-2021: Na 6 maanden vergaderen krijgen ik dan toch een antwoord op onze officiële vragen aan de burgemeester en hun wedhouders ..
Onderstaande is de brief en dit is mijn interpretatie van hun antwoord:
SBB is meden door alle negatieve publiciteit tot inkeer gekomen en zal zich waarschijnlijk geen tweede keer laten flessen met dit soort dumpingen. Natuurlijk verschuild SBB zich achter de aannemer BAM die in haar bos een bouw weg aan legt die later door SBB als boskap weg gebruik gaat worden.
Ter plaatsen: SBB heeft de weg inderdaad afgedekt maar niet met het beloofde/ gesuggereerde schone zand maar met de zijkanten van de bouw weg zodat de weg mooi bol loopt. Tijdens het bol maken hebben verschillende mensen foto’s gemaakt en daar op is te zien dat het losse vuilnis gewoon afgedekt werd. Er was geen noemenswaardige opruim actie geweest anders dan door ons zelf … immers wij kijken niet weg maar voerden de losse vuilnis die we in de verschillende uitleg sessie lieten zien wel af.
Het meest hoopvolle uit de brief is dat SBB aangegeven heeft in de toekomst natuurvriendelijke alternatieven te gaan gebruiken. En heeft dan ook geen plannen meer om in de omgeving Baarn vervuild meng granulaat te gaan gebruiken.
Mij lijkt dat een mooi einde van een idiote actie …
Baarn heeft naast haar oorlogsmonument ook een joods monument met daar op 45 namen van Baarnaars met het joodse geloof. Ik kende het monument en een paar van de verhalen. Waar deze dorpsgenoten hebben gewoond wist ik niet en dat vond ik spannend. Dus begon ik de speurtocht. Ik maakte een route langs de huizen die leeg achterbleven maar vond ook de inventaris lijsten van de huizen zonder haar bewoners. Alles wat ik vind samen met mijn mede speurders voeg ik toe aan deze blog dus kom nog eens terug om te kijken wat we verder boven water krijgen. Op dit moment zijn er geen struikelstenen in Baarn geplant anders dan onze digitale struikelstenen misschien is dat nog veel krachtiger dan een koperen plaatje voor een deur?
Update: de stichting 4-5 mei zou eventueel mogelijk toch gaan onderzoeken of er struikelstenen kunnen komen in Baarn … we wachten voor spanning af.
Ondertussen is hier de ge update route kaart te vinden en uitprinten.
Na wat rondvragen kwam ik op de site van het Joodse monument tegenover het station daar vond ik de meeste gegevens om mijn wandeling langs de huizen/ plekken van deze medemensen te maken. http://www.joodsmonumentbaarn.nl/
Hier staat de globale route langs de bekende huizen: Op deze link kan je lezen wie er woonden en wat er gebeurd is: http://www.joodsmonumentbaarn.nl/?q=namenlijst Soms kan je lezen wat er aangetroffen werd in de huizen aan huisraad aangezien er een grondige boekhouding bijgehouden werd door de Duitse bezetter.
Na veel speurwerk vond ik het huis van de familie Zwaab terug op de site van “het groene graf en bij de BHK, Zo zag het er ooit uit, op de foto kan je een klein deel van het oude huis terug vinden.
Dit zijn latere bewoners op de foto links, op de foto rechts herken je nog de dakgoot
mat (3) tafel aardewerk pot waardeloze spullen schoonmaakmiddelen
Naast mensen op deze lijst neem ik ook Aäron Loterijman op in de route aangezien zijn verhaal er een van ongeloof en onrecht dat nog ver na de 2de wereld oorlog speelt. Het verhaal is letterlijk op gegraven door Leon Giesen, ondanks alle medewerking van Gem Baarn bleef het heel moeilijk en pijnlijk de onderste steen boven te krijgen … met een gezamenlijke inspanning kreeg die dan ook.
Wat gebeurde er met de legen huizen is een volgende vraag die we ons stelde. Naar wat zoeken komen we het volgende conclusie tegen in de serie Dedokwerker http://www.dedokwerker.nl/huizenroof.html In het kort komt het er op neer dat Nederlandse notarissen de huizen via een ABC-tje verkochten en de winst in hun zakken staken. Na de oorlog probeerde families wel hun bezit terug te krijgen maar stuitte op tegenwerking van het Nederlands recht of werden afgekocht door gemeenten met als clausule dat er nooit over gesproken mocht worden. Dat het ook anders kon bewezen de Fransen, die legde de bewijslast bij de nieuwe bewoners die aan moesten tonen dat ze het huis ter goede trouw hadden gekocht.
De speurtocht naar de dijkweg, na veel omzwervingen vinden we een oud kaartje met de locatie van de Dijkweg. Als we deze vergelijken met de huidige bebouwingen is er nu een nieuwe wijk op gezet. Wat rest zijn de vele leuke verhalen… Wis je dat Fam Nijhof er een levens middelen winkeltje had ?
via https://groenegraf.nl/krantendetail.php?id=2171
Speurtocht samen met de facebook groep https://www.facebook.com/groups/BaarnAntiek/
2012 mijn eerste kennismaking met trailrunning in nederland … na een geweldige hardloop tocht in Noorwegen was ik verliefd geworden op het hollen over kleine paadjes … het gevoel van alleen door de natuur hollen op weg naar niets … ik eindigde drijfnat van de regen op een sneeuwveld en wist het … dit vind ik fijn om te doen. Maar ja hoe dan verder … thuis in Nederland kwam ik er achter dat dit trailrunnen heet en je er een heuse clinic voor kon volgen bij Patrick en Marc die toen net MST hadden verzonnen en een heuse trail hadden gemaakt in gulpen de koning van spanje … ik schreef me gelijk in voor hun 2e KVS
