48 uur avontuur met een internationaal tintje…
Hoe overbrug je een grotere afstand over meerdere dagen was onze queste deze keer … rennen en mtb’en bleek de juiste combinatie voor ons … de mtb’er kan mooi even uitrusten en de renner kan weer even warm worden … want langzaam fietsen blijkt best koud te zijn.
Een 48 uurs editie met veel b’s (Barneveld-Baarn-Bart erbij-blubberbende-bijzonder warm-….) en een internationaal tintje. Tevens een 100 km editie! Best trots…
Hoezo internationaal? Nou, het avondeten was eigenhandig ’geïmporteerd’ uit Engeland: gekookte rijst met kruiden erdoor, twee keer anders. Wel 250 gram per zakje, maar een klein scheutje water was genoeg om het door en door warm te maken. Snel en makkelijk dus. Het ontbijt, soort havermout met cranberry’s, resteerde van de expeditie afgelopen zomer naar Peak Lenin in Kirgizië. En op woensdagochtend bereikte ons een smsje uit Italië. En we zagen behalve twee reeën, twee ooievaars op een nest ook een fazant. Mooi en ook deels buitenlands, want die fazant is een exoot .) Echt waar.
De route ging over de vele prachtige lange-afstandwandelroutes Veluwe Zwerfpad, Trekvogelpad en Utrechtpad die Nederland rijk is en een deel liepen we op kompas. Fijn dat het zo geregend had de afgelopen weken en dat de bosbouwers met hun grote machines volop bezig waren: dat maakte het parcours uitdagend…zwaar, modderig…en heerlijk instabiel met die rugzak, vooral voor de MTB’er.
De eerste dag startten we aan de rand van Barneveld, doken het prachtige Lunterse Buurtbos in om via het middelpunt van Nederland verder over de Utrechtse Heuvelrug te gaan. Onderweg zetten we thee op het Mosselse Zand en koersten we naar de natuurcamping van Nivon-natuurvriendenhuis de Bosbeek bij de Ginkelse hei… ja als je dan toch rakelings langs ons gezellige “thuishonk” (trailrun2daagsen) rent, kan je er net zo makkelijk in de tuin gaan liggen … GAAN jullie echt buiten slapen was de vraag? Met pretoogjes vertelde de gastvrouw dat ze dat vroeger ook deed.
Bart kwam maandagavond in het donker, sliep in zijn hangmat tussen de bomen en vertelde de volgende ochtend dat zijn super geriefelijke boomtentje toch wat koud was. Gelukkig had hij een knakworstblikje omgetoverd tot een mooie mini-haard/ fornuis/ allesbrander dus kon hij zich de volgende morgen lekker warmen aan het vuur.
De volgende ochtend kwam de gastvrouw van het natuurvriendenhuis hardlopend aangerend en je zag dat ze plaatsvervangend genoot van onze verhalen en plannen voor de volgende dagen.
We hadden een heerlijke nacht achter de rug. Adriaan meldde een paar mooie heldere Geminiden (meteorieten) met lange na lichtende staart… Gezamenlijk vertrokken we voor het langste deel van onze route: 50 tot 60 km stond er vandaag op het programma … we rekenden hier 8 uur rennen voor en hadden zo onze twijfels of we voor het donker de volgende legale kampplek zouden halen. … Heel lang leek het goed te gaan, maar toen viel de zon toch echt en liet ons in het donkere bos achter … zo werd het dan toch nog een nachttrail van een uurtje. Gelukkig hadden de bosbouwers de paden riant verwoest en was het voor de MTB’er zo nu en dan een heel toer om op de been/fiets te blijven …
De omgeving van de paalkamping Austerlitz was volledig op de schop gegaan gelukkig wist “My Precious” (Adriaans SUUNTO) exact waar we moesten zijn. Hoofdlampjes doen wonderen in een donker bos! Snel zetten we de tarp op en maakten een heerlijke warme bak koffie op Jolanda haar super snelle gasbrandertje gevolgd door een heerlijke Engelse maaltijd. We doken snel in de warme slaapzakken en doezelden bijna gelijk weg om regelmatig wakker te worden van de verschillende soorten regen … van licht druilerig tot bijna onrealistisch hard als of je onder een waterval stond, zeg maar … Het was niet koud gelukkig.
Het deerde ons helemaal niets: we lagen droog en warm en genoten van het buiten zijn. Maandag en dinsdag waren trouwens pareltjes: ontzettend zonnig!
De tarp hield ons dus mooi droog en het ontbijt warmden we op op de brander die onder het zeildoek stond. Onderweg hielden we halt bij de plaatselijke bakker om een heerlijke appelflap naar binnen te werken en onze bidons te vullen. Over de voormalige landingsbanen van vliegveld Soesterberg denderden we verder naar Baarn…nou ja denderden…we voelden die 40 km per persoon van de vorige dagen wel. Rond twaalven arriveerden we via prachtige single tracks in Baarn waar Tienke een heerlijk kopsoep en nasi klaar had staan. Tevreden, moe en trots op onze eerste 100+km in 48 uur.