Project Eco-tour …
De rugzakken stonden gepakt en de fiets was in tiptop conditie; goed, hij zat nog onder de blubber omdat ik niet zo’n poetser ben, maar mechanisch was hij klaar.
Deze keer hadden we een paar dagen voor het weekend gepland onder het mom van waar vinden we 24 uur in de overvolle gemeenschappelijke kalender… het werd donderdag 13.00 tot vrijdag 13.00 … en zo geschiedde.
Of toch niet … ’s ochtends ging de telefoon … ‘hi met Jolanda … hoi …stilte … ze willen toch dubbelzijdig’ … pieeeeeeeep … daar ging onze natuurgids … ja tuurlijk weet ik wel een mooie route te verzinnen, dat is het probleem niet, maar ik wist hoe graag Jolanda de mooiste gebieden rond een paar ecoducten wilde laten zien … Tijdens de voorverkenning had ze verteld over de talloze verschillende dieren die ze over die wildovergangen gespot had.
Goed, even met Jan afgestemd en we zouden de veel aangeprezen MTB-paden rond Zeist gaan verkennen. Halverwege was een paalcamping waar ik nog niet eerder geweest was maar een mooie legale plek leek te zijn voor ons kamp … en zo geschiedde.
De Reis:
Tienke werkte ons de deur uit en wij doken het waterkoude bos in … na half uurtje flink trappen op de MTB-lus van Lage Vuursche wist ik gelijk dat Jan een goed MTB’er is. De route ging door over de start-landingsbaan van vliegveld Soesterberg; een paar lanen met uitsluitend blubber, afgewisseld nog wat stuiterpaden van oude vergeten klinkerpaden door het bos van Austerlitz en tot er ineens een piepklein paarsachtig bordje opdook met een tentje en een pijltje. 100 meter verder nog een en ja hoor daar stond de pomp … de Paalcamping Austerlitz … een riante plek en mooi op tijd voor koffie en een vuurtje … De koffie was een makkie, het vuurtje bleek uiteindelijk niet meer dan een leuke poging: bij gebrek aan droog hout een aanmaakblokjes zijn we in de schemering maar gestopt en hadden we het eten op Jan zijn brander “genuked”. Tjonge, wat een tempo zit er in zo’n optimus micro gasbrander … Goed het werd kouder en de heerlijke donzen slaapzak lonkte.
Soldaten die ruzie kregen:
We lagen goed en wel toen er een schot op zo’n 500 meter bij ons vandaan klonk, gevolgd door een antwoord aan de andere kant van de loop en binnen 5 minuten liep de situatie volledig uit de hand. We hoorden uzi’s, machinegeweren, kanonnen, een enkele tank… Dat ging zo half uurtje door tot er genoeg gesneuveld was en de rust weerkeerde over het verlaten bos … We haalden onze schouders op en sliepen verder. Rond middernacht was er toch nog budget gevonden voor meer militair vermaak en kwam de luchtmobiele brigade zich er mee bemoeien … De parachutisten waren nog niet gesprongen of de hemel lichtte op: lichtkogels afgewisseld met machinegeweervuur met lichtend spoor … was ik ff blij dat ik lekker onder mijn tarpje lag. Stipt om 00.00 uur staakte het vuur om de volgende werkdag om 08.00 weer in alle hevigheid lost te barsten … tja ieder zo zijn werk zou ik maar zeggen …
De mooiste MTB-route van Nederland:
Deel twee was een zonovergoten route via de ‘Nieuwe van Zeist’ en toen weer terug richting Baarn waar de koffie klaar stond 😉
Tekst: Adriaan Voeten
Foto’s en Video: Adriaan Voeten en Jan Pieters