Andere jaren schreef ik vaak een vakantie groet van uit Herfte waar we best wel veel zijn. Dus dit jaar draai ik het eens om. Na 4 zon overgoten weken in een groene oase met maar een paar snikhete dagen zijn we weer terug in ons mooie dorpje.
Wat op valt bij binnen komst is dat het hier en daar best dor is en even later juist weer niet. Het lijkt wel als of we in een transitie fase zitten naar een meer duurzaam groen beheer. De bodem wordt beter beschermt door plekken waar het gras en de talloze kruiden mogen blijven staan. Dat trekt niet alleen mooie insecten aan maar ook insecten spotters merkte ik tijdens een van mijn wandel rondjes.
Twee dames met indrukwekkende cameras zaten als berm toeristen naar de slootkant te turen. Natuurlijk knoop ik dan gelijk een gesprekje aan. Ze trokken door hele het land en soms ver daar buiten om kleine insecten te fotograferen. En dan het liefste details van snuitjes , facetogen. Vol trots laat ze het snoetje van een koekoeksbij zien …

We nemen afschijnt en ik wandel verder door naar “mijn” mooie cantons park. Ook daar zien we steeds meer plekjes met hoog gras en mooie kruiden soms zomaar midden in een gras veld dat voorheen gemillimeterd werd maar nu een micro oase is voor de kleine dieren. En dat het werkt merk je gelijk aan de grote jagers … de libellen. Talloze zoeven door de lucht, en dat is een heel goed teken.

Midden in het park wordt ik aangesproken door een echtpaar. Bent u beheerder vragen ze? Nee hoor maar ik weet wel wat over het park dus brand maar los. We gingen via de Colonnade , bijzondere bomen oude functie van de kas en dat daar een geweldige horeca gelegenheid in kan.
En dan komt de vraag … waarom zijn er zo weinig mensen in het geweldige park? Ik vertel dat dat nu toevallig even zo is maar dat er dagelijks talloze mensen wandelen, genieten spelen of net als ik gewoon even een rondje genieten van waar wij mogen wonen. Ik wijs nog even op de conifeer achtige boom met bijzondere wortels en dat je daarvandaan via een klein avontuurlijk paadje rond de vijven kan lopen. De al wat oudere wandelaars grijnzen en zeggen ik koor … avontuurlijk daar houden wij van.

Ik vervolg mijn weg en speur ondertussen naar de rode vlinderstruik die nog mist in mijn verzameling ( hint je kan ze nu super makkelijk stekken ) via de meer natuurlijk berm van de Bestevearweg steek ik over en loop langs de camping waar de takken gewoon mogen blijven liggen in het hoge gras … dat gaat een heel mooi natuurlijk plekje worden als we daar niet te veel aan rommelen. Op de soms wat kale dijk zie ik de kaardenbol weer terug aan de weiland kant … en even later spot ik de macro fotograven weer en ze geven me een enthousiaste update van hun oogst …
Kijk dan ben ik weer heel trots op mijn dorpje waar niet alles vlekkeloos gaat. Maar geeft toe een beetje respect volle commotie op zijn tijd houd ons wakker zodat we niet vergeten te genieten van alles wat wel geweldig goed gaat.

Met grote groet
Adriaan Voeten