Achter mijn voordeur is een wereld vol avonturen. Gewoon achter de deurklink … je drukt hem om laag en het begint al … heus probeer het zelf ook een keer.
Ik heb 10 euro in mijn paniek zakje in mijn rugzak en 6 boterhammen , 2 liter water in de ‘Nathan’ en 1 liter enhanced water aan mijn frame. Inderdaad enhanced water … dat betekend zoveel dat ik wat zoete troep ( agavesiroop ) en citroensap heb toegevoegd als instant energieboost … voor de rest heb ik een paar pond ruzel om mijn middel gehangen als reserve.
Deze keer ga ik met een MTB naar Zwolle of beter Herfte. Een boerengat waar ik ben opgegroeid. Ik heb alleen mijn eigen hoofd als referentie maar als ik te lang niets fysiek uitdagends doe wordt dat vanzelf een dingetje … of zeg maar ding.
Ik word ongedurig als een schipper die maar naar de zee blijft kijken … alsof de natuur maar blijft lonken … kortom ik moet gewoon GAANenBeleven.

My Precious, het wat dwingende sporthorloge doet alsof ze de route kent en ik volg het streepje gedwee … het eerste deel van de route ( nee haak niet af ik ga echt niet opsommen welke bocht ik na en wat dat met me deed ) is eigenlijk uber saai maar ik verbaas me wel over de geweldig mooie kruidige bermen. Hier en daar heeft een boer zich echt uitgesloofd een heeft een geweldige jubel strook om zijn akker gemaakt. Whoooo zo kan het ook … bij ons in westen zaaien we voornamelijk blikjes zodat de berm brigade weer wat te doen heeft. Ja daar waar de samenhorigheid wat groter is zijn de bermen plotseling ook mooier. Wie weet heeft het wat met elkaar te maken?[metaslider id=”4159″]
De hoge veluwe blijkt in een rap tempo te verharden … nee niet asocialer maar oude land en zand weggetjes worden kronkelende betonnen fietspaden. Ik ben daar op een begeven moment wel klaar me en schakel over op compass mode. dat betekend dat mijn horloge alleen nog een pijltje aan geeft en een getal. 20km naar een object bij radio kootwijk.
Uiteindelijk eindigt dit in een enorme zandbak met een geweldige uitkijktoren.
Na een snelle boterham en een kijkje vanaf de toren is het volgende punt het heerderstrand omdat daar die poppetjes zo mooi het water in lopen. Onderweg zie ik een familie zwijntjes het bos om wroeten.
Op onze oude slaapplek wordt regelmatig overnacht zie ik aan de vuur plekjes maar het is er gelukkig nog steeds netjes zonder zwerfvuil. Hoe meer je naar het oosten komt hoe schoner de recreatie plekken lijken te worden … hoe het komt weet ik niet.
Na 120km zie ik de blokhut en weet dat er een geriefelijk weranda wacht. Nu eerst wat warms aantrekken en snel eten gevolgd door een hersteldrank die daar nog is blijven staan van een vorig bezoek ( leffe blond en bedankt nog 😉

Hoewel ik de volgende dag niets gepland was krijg ik een uitnodiging om ff een van de mooiste MTB paden van de sallandse heuvelrug mee te pakken … en om eerlijk te zijn heb ik wel veel zin om weer even zom MTB SNACK mee te pakken immers 30 km is helemaal niets in vergelijk met 6 uur trappen door de eindeloze bossen. Onderweg wordt er weer een oud plan aangewakkerd … wat zou het gaaf zijn om alle MTB tracks van mooi Salland aan elkaar te rijgen en te kijken hoe ver we kunnen komen … dit krijgt vast een vervolg.

Na een dagje parkonderhoud verlaat ik mooi herfte voor de terugweg. Deze zal door de flevopolder gaan. Inderdaad ik ga de goden verzoeken mij een oersaaie route aan te doen.
Maar uit eigen ervaring weet ik dat er eigenlijk alleen maar oersaaie mensen bestaan die dat overkomt. Mijn hoofd ziet altijd wel wat moois, wat bijzonders, wat verrassends.
De route voert door het idyllische Elburg een oud vergeten vissersdorpje dat overspoeld wordt door toeristen. Vervolgens zie ik tientallen kleine gezellig strandjes met mooi uitzicht op de watersporters … bij een van die strandje stop ik nu maar eens wat langer voor de lunch ( 3 sultanas ) aangezien de twee beschuitjes van deze ochtend op gebruikt zijn.

Campanilla en de stille kern is en blijft een van de mooiere bossen van de flevopolder. Na de enorme bos roof van afgelopen jaren waarbij er enorm veel bomen in zijn geheel door de boom hakselaar gegaan zijn ( = de nieuwe core business van SBB BV ) blijkt er toch ook weer veel nieuw bos terug te komen die wonder boven wonder spontaan in exact vierkante bos perceeltjes terug groeien. Maar wel hulde voor het niet oprij zetten van de bomen !
De dieren trekken zich niets aan van onze regel drift, de buizerds verwelkomen me al ik opzoek ga naar de restanten van campanula. Op de plek waar ooit drie mooie hutjes stonden staan nu jonge boompjes. Hier en daar zie ik tot mijn grote plezier dat er nog steeds ‘stiekem’ buiten geslapen wordt en daar wordt ik vrolijk van.
Een treintje vol gepakt met bejaarden krijgt van een paar hulp boswachters uitleg over de ongerepte natuur en de klauter plekken voor oudere jongeren zodat die ook eens de natuur in trekken … ik voel tranen van machteloze teleurstelling naar boven komen maar bedwing me snel en lach breed en wuif vrolijk naar de ECO toeristen in het SBB treintje …
Ooit zullen ze op de boswachter school weer les krijgen dat echt buiten zijn iets anders is dan je raampje van je auto naar beneden draaien is.
Genoeg ongenoegen over SBB het is immers niet hun schuld dat ze geld moeten verdienen aan onze ex staatsbossen.
Onderweg fiets ik een eens door de overrijpe kersen die met emmers tegelijk uit de lucht zijn gevallen … grappig genoeg staan er een paar mooie kersen bomen naast het fietspad … net iets te ver verzin ik dat er in de berm nog wel een goede kersen moeten liggen … dan had ik kunnen proeven of ze zoet over afgrijselijk zuur waren … Uiteraard zijn er massas deskundigen die weten dat je dan zeker een afgrijselijke dood zal sterven aan de vossenlintworm bedenk ik me … en in gedacht zie ik de deskundigen op de bank een zak chips leeg eten.

Eenmaal thuis thuis pak is snel een herstel biertje en een bak chips en mijmer nog dagen lang na over wat ik gezien en beleefd heb onderweg, En langzaam zal het weer gaan kriebelen en zal er weer een nieuw avontuur ontstaan … of ik wil of niet … ik blijf passagier van mijn eigen hoofd.