24uuravontuur, Uilen zoeken,

Aanvankelijk zouden we met een klein groepje van 5 man op pad gaan. De ijzel en griep gooide roet in het eten voor 3 van de 5 deelnemers. Jan en Adriaan lieten zich niet weerhouden en gingen voor de zoveelste keer gezamenlijk op pad. Met het oog op de mogelijke kou ( -7 C de vorige dag ) parkeerden we de auto strategisch, zodat we na een mooie wandeling van ongeveer 4 uur op weg naar de paalcamping onze spullen voor de nacht konden oppikken.

De route leidde ons langs prachtige paadjes, grafheuvels, meertjes en over de beijzelde vlakte van de Soestduinen. Midden op Soestduinen troffen we Jaap die uitleg aan het geven was over de Ransuilen.

Jaap toonde ons een prachtige den en met een beetje hulp vonden we maar liefst 13 silhouetten van ransuilen. Een paar weken eerder had ik (Adriaan) al eens een nachtwandeling gelopen op zoek naar de Bosuil. Die kennis bleek deze nacht zeer waardevol. Ik herkende de communicatie tussen een paartje bosuilen direct en wij (ook Jan had het gehoord) genoten van hun geroep.

Na de wandeling waren we even aan het twijfelen … moeten we een zeiltje spannen om droog onder te eten? Maar het liep anders … onze buren waren nieuwsgierig geworden en kwamen even kennis maken … We stelden voor om ons mee gebrachte hout in hun vuurtje op te stoken. Een gezellige avond volgde met een heerlijk vuur in een uiterst geriefelijke shelter die Fabian samen met zijn vriendin en dochters in minder dan 2 weekenden had gebouwd … Esmé (5 jaar) had de smaak zo te pakken dat ze haar vader overtuigd had dit bitterkoude weekend weer buiten te gaan slapen.
Deze nacht had ik weer een nieuw probeersel. In plaats van een bivi zou ik mijn fijne donzen slaapzak in een goedkope synthetische/ waterafstotende  slaapzak (zie test) doen. Dit bleek een prima oplossing te zijn. De tijk van de slaapzak hield de wind tegen en de extra voering was net iets lekkerder dan onder een bivi .
De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt speurde ik waar de bosuil geluiden vandaan gekomen waren en zag tot mijn grote blijdschap dat ze al uren naar ons hadden zitten kijken op zo’n 50 meter afstand!! Natuurlijk wilden we dat vastleggen op de gevoelige plaat en film. Dat lukte ons redelijk, maar bij het zoeken naar een betere plek voor de foto’s was de vogel opeens gevlogen. Note to self: Volgende keer verrekijker meenemen.

We maakten als afsluiting nog een mooie lus langs de pruikzwam waarvan er in 2016 maar zo’n 24  gespot zijn! Deze hadden we al eens gespot tijdens de Paddenstoelenwandeling. Inmiddels was deze zwam flink gegroeid.
Vervolgens schoven we snel aan bij Tienke die een pannetje soep klaar had staan en nieuwsgierig was naar onze sterke verhalen. En die hadden we ondertussen in overvloed.

Quote van Jan: Het gevolg van buiten je comfort zone treden is dat je comfort zone steeds groter wordt en je steeds andere dingen moet gaan ondernemen om daar weer buiten te treden.