Het eerste 24-uurs avontuur in 2015 van GAANenBeleven.nl

Nederland vlak? Helemaal niet: dit keer rende GAANenBeleven in 24 uur over drie ’bergen’: we startten op de Overijsselse Lemelerberg, goed voor 77 meter, daalden af via de 40 meter hoge Eelerberg om de eerste avond te eindigen op de Hellendoornse berg. De volgende ochtend ging het via een andere route over de toppen weer bergopwaarts naar de Lemelerberg terug.[metaslider id=436]

We (Jan, Adriaan en ondergetekende) hadden qua weer de beste 24 uur van de afgelopen week: overdag zon en blauwe lucht. Wel nachtvorst met flinke ijsplakken op de tentjes, maar dat betekende zaterdag opnieuw zon!
Met 7-9 kilo op onze ruggen stampten we vrijdagmiddag door de modder in zuidelijke richting. Met ieder twee liter water (de paalkampeerplek had geen pomp), eten voor ’s avonds en de volgende ochtend, een dikke slaapzak, brandertje, tentje en handschoenen bij ons.

Langs sloten, door bossen met hele tapijten van mos in allerlei groenschakeringen, langs berkenzwammen, omvergewaaide bomen en een territoriummarkering van een vos op een stronk (foto) draafden we voort. De zon scheen waanzinnig mooi tussen de stammen door op de bladeren op de grond (foto). Af en toe hielden we halt om te genieten van het natuurschoon, en een foto of filmpje te schieten. Er waren legio prachtige smalle bospaadjes.

Voor zwembad Het Ravijn in Nijverdal gelegen in de diepte onder ons, rechtsaf en even verderop wees een bordje de weg naar het paalkampeerterrein Klinkenbelt. Doodstil in het bos? Niet echt: de trein tussen Zwolle en Wierden kwam regelmatig voorbij en verder weerkaatste het geluid van voortrazend verkeer van Raalte naar Nijverdal in de kloof. Het minste geluid maakte het geplas van zwemmers in het Ravijn-bad .)

Nachtelijke bezoekers
De bergjes takken vatten maar geen vlam vrijdagavond; niet zo verwonderlijk na al die regen de afgelopen week. Waxinelichtjes, brandstofblokjes…niets hielp om het vuur aan te wakkeren. De eerste minuten sloeg er een dichte ’mist’ in ons kamp neer: tja…nat hout. Na drie verwoede pogingen werd het te koud om buiten te blijven zitten en verhuisden we om 19.15 uur al naar onze tentjes. ’s Nachts om 02.15 uur werden we gewekt door stemmen. Eerst dacht ik nog dat een van ons telefoneerde, maar gezien het tijdstip leek dat niet echt waarschijnlijk. ’He, hier staat een tentje met iemand erin,’ klonk het, terwijl een zaklamp over ons kamp scheen. Autoportieren klapten open en dicht en weg was het tweetal weer. De boswachter? Stropers? We zullen het nooit weten.
De gasbrander van Jan brandde de volgende ochtend moeizaam door de kou, het water in de drinkzakken, flesjes en bidons was gelukkig niet bevroren. Na een warm ontbijt van havermout, gedroogde melkpoeder, cranberry’s, rozijnen en noten gingen we weer op pad, de tentjes nat van het gesmolten ijs.

Opnieuw over bospaden; de plassen op de modderpaden waren bevroren zodat we dansend over de paden renden. En heidevelden met prachtige uitzichten. Op de grond een gele klodder: een blik naar boven en zie daar ’heksenboter’ aan de boom. Een slijmzwam, ook wel bekend onder de naam ’runbloem’.
In open terrein voordat we de bossen en heidevelden van de Lemelerberg weer betraden, kwam een havik over, hield een valk biddend stil boven een weiland en keek een grote bonte specht vanuit de top van een berk op ons neer. 43 kilometer en 24 uur later waren we weer terug op ons vertrekpunt, de Lemelerberg.

Tekst: Jolanda Denekamp    
Foto’s en Video: Jan Pieters, Jolanda Denekamp en Adriaan Voeten