Zoals ik een medetrailer had uitgelegd: de tweede helft van de Sallandtrail zou het vooral lekker genieten worden van de mooie vergezichten. Verder zou rond 30 km de eerst man (Jeroen) van de 75km je voorbij flitsen alsof je stil stond en zou rond km 40 de eerste vrouw passeren … Twee jaar terug was Mildred de snelste dame en haalde Léonie mij in “op” de finishlijn op kilometerstand 50 voor mij en kilometer 75 voor haar !! Toen joelde het stadion ( =het bleekveldje achter het zwembad) haar naam en riep Leonie “asfalt is voor mietjes!!” naar de snelste finishers van de 75 km die haar bij het hek stonden op te wachten ….
Zaterdag 12 maart werd ik weer eens ingehaald, maakte veel ruimte om de loper niet te hinderen met mijn “hardloop”stokken en keek opzij … Ha Leonie …Asfalt is voor mietjes was het toch? Kwam er uit mijn mond … “huh nou ik vind dit ook nog best hard” kreeg ik terug en inderdaad we hadden weer een paar meter aangereden zand onder de schoenen … Met een grote grijns verdween ze aan de horizon en zakte ik weer weg in gedachten over alle avonturen die ik nog beleven ga …[metaslider id=1995]
De Sallandtrail is wellicht een van de mooiste en inspirerendste routes. De trail is enorm afwisselend en dwingt je om je over te geven aan de elementen … door de enorme weidsheid en de afstand, 50 km, waan je je grote delen alleen op de trail tot het moment dat je over de finish komt en dan staat er een breed grijnzende Bertus klaar om je terug op de wereld te zetten met een enorme hug en een mini-interview … en dat voelt zo veel beter dan wat voor medaille dan ook 😉