Na het zo succesvolle Project RBR 65 km rennen met rugzak in twee dagen over de Veluwe was het nu tijd voor Project MBM.

Dit keer was het een tocht waarbij de deelnemers op een sportieve manier het gezamenlijke bivakpunt zouden bereiken. Jolanda en Antoon vertrokken vanuit Barneveld met licht bepakte toerfietsen. Jan reed eerst naar Lemele om daar vandaan rennend een prachtige tocht te maken over de Lemelerberg. En ik vertrok op de MTB vanuit Baarn. Mijn route liep het eerste deel langs de contouren van het Eemmeer om via Putten de Veluwe op te schieten … toen ik eenmaal Putten binnen kwam schoot er net een fanfare voor mij de weg op waardoor mijn intocht wel heel erg feestelijk werd … snel schoot ik daarna het prachtige bos in. Dit deel reed ik voornamelijk op kompas … ik had thuis wel een route in mijn horloge gezet maar de ervaring leert me dat de mooiste paden zich  aandienen als je rond gaat zwerven … en zo geschiedde. Ik doorkruiste prachtige routes en bloeiende heide, kwam de kudde nog tegen en werd getrakteerd op de eerste herfstbode in de vorm van vele paddenstoelen. Bij het passeren van één van de vele bijenkorven raakte er een bij verstrikt in mijn helm iets wat we beiden niet heel erg grappig vonden. Na een prik of drie had ik de verstekeling bevrijd en leerde dat ik dus niet allergisch ben voor bijengif zelfs de bulten viel wel mee.

Even later raakte ik verstrikt in het web van militair oefengedoe waarbij ik zekerheidshalve de bordjes Schietterrein zoveel mogelijk aan mijn rechterhand voorbij liet gaan tot zover dat kon deze 20km kwam ik verder helemaal geen mens meer tegen waardoor ik plotseling oog in oog stond met een enorm hert – bok. Na een haastige stop kreeg ik nog tijd genoeg om mijn camera te pakken en een foto te maken terwijl de bok me rustig opnam en keek of ik een bedreiging voor zijn harem was… gniffelend verdween het hert in de lage begroeiing en hoorde geritsel van veel andere herten maar zag zijn kudde niet. Uit eindelijk kwam ik via een stukje bos en een prikkeldraadversperring weer in de bewoonde wereld … ik moet toegeven dat ik verschillende keren een scenario voor me zag waarbij ik achter een manshoog hek alleen maar naar de bewoonde wereld kon kijken en uiteindelijk mijn geweldige maar kwetsbare slaapzak over het prikkeldraad moest gooien om zo veilig deze hindernis te nemen … gelukkig was er te weinig budget voor mijn droom en was de afrastering een meter hoog.

Aangekomen op de kampeerplaats stond Tienke me al op te wachten. Zij had vandaag de rol van campinghoudster op zich genomen en verwelkomde iedereen hartelijk met koffie en iets voedzaams om snel de tekorten aan te vullen. Ik zette voor de eerste keer mijn tarp op en installeerde de slaapplek, het slaapmatje en de donzen slaapzak werd in de bivakzak geschoven zodat ze mooi droog bleven en klaar voor gebruik waren. Opnieuw zou de donzen Yeti …slaapzak van slechts 500 gram, aangeschaft bij Scarabee zijn dienst bewijzen. Hetzelfde gold voor de OMM-rugzak bij dezelfde sportwinkel aangeschaft. Ook Jolanda had hier tijdens het Project RBR goede ervaringen mee. Het rugpand dat als  slaapmatje te gebruiken is, is vooral geschikt voor sporters die niet meer wegen dan 60 kilo en niet langer zijn dan 1.65 m, anders krijg je vrees ik last van je rug en het erg koud.

Niet al te lang na mij kwam Jan aan gerend. Hij had een mooie tocht uitgestippeld vanuit Lemele naar Herfte en had daar zichtbaar van genoten. We maakten een gezellig kampvuur en toen Jolanda en Antoon ook de plek bereikt hadden, begonnen we aan het avondmaal. Jolanda had ‘s morgens voordat ze op de fiets stapte, eerst nog een halve marathon gerend, enorme parasolzwammen met een diameter van wel 20 cm, vliegenzwammen en een hazelworm gezien op het Wekeromse Zand. Samen met Antoon sprong ze daarna op de fiets en crossten ze langs porseleinzwammen die omgevallen beuken hadden uitgezocht om te gedijen, en warempel langs een naar kikkers happende ooievaar in het vlakke land langs de IJssel, naar Herfte. Daar knapperde ondertussen het kampvuur uitnodigend.

Porseleinzwam

Het avondmaal: Jan ging in de weer met een spiritusbrander en een fluitketel, Jolanda met haar esbitblokjes en ik zetten mijn mestin in het kampvuur en in korte tijd waren we allemaal “lekker” aan het eten tot zover je die ultralichte caloriebommetjes lekker kan vinden … alleen Jolanda had weer wat smakelijks gemaakt … als afsluiter kwam er ook nog een heuse appeltaart uit de fietstas van Antoon … Na een gezellig vuurtje volgde een rustige nacht met een vroeg onthaal van Kruimel de buurhond die vergeten was dat wij er lagen en luid blaffend zijn eerste inspectie rondje deed om 6.30 uur pffffff.

In de dagen er voor hadden we het over de roep (fiepen) van de ree gehad … die bleek een soort van hondenblaf te zijn … bijna goed Kruimel maar toch anders

‘s Ochtends wachtte ons een erg luxe ontbijt, Tienke vond dat we niet op pad konden zonder “een eenvoudige doch voedzame maaltijd”.

Tekst: Adriaan Voeten en Jolanda Denekamp    
Foto’s en Video: Adriaan Voeten en Jolanda Denekamp