PHP? Is dat niet een programmeertaal? Ja dat is zo, maar hier staat het voor Putten –

Herfte – Putten.
Bijna maandelijks organiseert GaanenBeleven.nl een activiteit in het kader van kleine avonturen en zo ook in het weekend van 15 en 16 augustus. Ruim van te voren wordt via facebook het avontuur aangekondigd en kan je aangeven of je kunt komen of niet. Soms staan blessures, vakanties en andere zaken een avontuur in de weg. Niet voor mij. De locatie wordt nog even geheim gehouden om de spanning er in te houden en pas kort voor D-Day blijkt het een bekende plek te zijn het landgoed van de familie Voeten in Herfte.[metaslider id=1359]

Ik ben geheel vrij om te kiezen op welke (sportieve) manier ik naar Herfte kom. De vorige keer ben ik gaan rennen vanuit Lemele, dit keer koos ik voor de fiets. Daarvan heb ik er 4 dus ook wat dat betreft moet een keuze gemaakt worden. De lig- en de stadsfiets vallen al snel af en dus is het kiezen beperkt tot de MTB of de racefiets. De MTB was de laatste keer al aan de beurt geweest naar de Campanula dus wordt het de racefiets. Nog even snel de GPS-houder op de racert gemonteerd want dat is wel handiger dan elke keer dat ding te voorschijn moeten halen.

De voorbereiding is eigenlijk standaard. Het bij elkaar zoeken van de dingen die ik in de rugzak mee wil of mee moet nemen (gedurende de hele voorafgaande week). In eerste instantie komt van alles tevoorschijn en dan begint het echte werk, het weghalen van de (meeste) overbodige spullen. Het is immers een sport om de boel zo licht mogelijk te houden. Wat mee gaat en mee kan wordt voor een deel bepaald door het vervoermiddel. Dit keer is dat dus de racefiets geworden en dan is het gewicht van de rugzak minder kritisch.
Een belangrijke keuze is altijd hoe ik ga slapen. Tent? Alleen een tarp? Bivvi? Of een combinatie (tarp bivvi). Deze keer is de keuze snel gemaakt het wordt mijn nieuwe Snugpak Stratosphere bivvi. Met het vooruitzicht op wisselvallig weer, goed om deze uit te testen. Verder heb ik nog een nieuwe gadget om uit te testen: de Bushcraft Essentials Stove. Dit is een bouwpakketje dat eenmaal in elkaar gezet een kookcontraptie is waarin verschillende soorten ‘brandstof’ gebruikt kunnen worden. Ik ga voor mijn oude vertrouwde super lichte alcohol brandertje (White Box Stove ). Als eten heb ik een paar pakjes noodles, nothing fancy.
Ondertussen heb ik ook nog een (naar ik hoop) mooie route uitgezet met behulp van de knooppunten. Ik het zoveel mogelijk het ‘groen’ op de kaart aangehouden in de hoop op mooie paden door de bossen. Alleen het laatste stuk, zeg maar na Epe wordt het open terrein. De enkele afstand is net even meer dan 70 km dus dat moet in 3 tot 4 uur (inclusief wat stops voor drinken en eten) te doen zijn.
Zo ligt dan de hele boel klaar en overzichtelijk uitgestald op de vloer van de kamer van mijn dochters. Goed overzicht is belangrijk. Wel moet ik nog even kiezen welke rugzak mee gaat: ik twijfel aan mijn nieuwe fastpack van Ultimate Direction (30l) of de OMM (32l). Het wordt de laatste.
Op zaterdagmorgen de boel ingepakt met nog wat allerlaatste wijzigingen en ik ben klaar voor de eerste etappe.

Dag 1 – Putten naar Herfte
De ochtend begint met het inpakken van alle spulletjes en nog wat allerlaatste wijzigingen en al snel ben ik klaar voor vertrek. Eerste etappe is met de auto naar Putten, een makkie.
De autorit naar Putten verloopt zonder problemen, geen afgesloten wegen of iets dergelijks. Ik wilde nog even koffie halen bij de StarBucks aan de A27, maar daar stond een enorme rij en ben dus maar doorgereden om verderop bij een benzinestop een beker koffie te halen. Minder smakelijk, wel goedkoper.
Aangekomen in Putten is het even zoeken naar een goede plek om te parkeren, maar al snel zie ik een bijna lege parkeerplaats vlakbij het centrum.
De weersvooruitzichten voor het weekend zijn niet al te denderend, maar het begin is goed. Niet te warm en het regent niet. Dat is altijd meegenomen als je net wilt gaan beginnen. Het is even zoeken naar het beginpunt van mijn route en al snel zit ik in het bos. Wel rijd ik gelijk over een bospad dat niets wegheeft van een fietspad waarop de racefiets zich thuis voelt en ik vraag mij dan ook af of ik niet beter toch de MTB mee had moeten nemen. Dat is nu te laat en ik hoop maar dat het snel beter wordt. Gelukkig kom al snel op een ‘normaal’ fietspad uit en kan ik iets sneller vooruit komen. De tocht voert eerst door het bos en vervolgens langs de Ermelose heide waar zowaar een kudde schapen inclusief herder net naast het pad staat. De heide begint al mooi in bloei te komen, fraai. Over het algemeen gaat het fietsen over redelijk vlakke paden maar er staat me een heuse klim van wel 80m te wachten op een kilometer of 20 na het begin. Waar heb ik het eigenlijk over, het blijkt een leuke klim en eenmaal boven is het gewoon met een noodgang weer naar beneden. Soms zijn de paden van super kwaliteit en voor een groot deel zijn het smalle paden door het bos waar je net tegenliggers (niet zo veel) kan passeren. Af en toe moest ik even door los zand en dat is op de racerfiets een beetje wiebelig. Het meeste bos heb ik gehad nadat ik Kroondomein het Loo ben gepasseerd. Net daarbuiten staat een ijskar en een ijsje gaat er wel in. Op dat moment begint het ook een beetje te regenen, even de tijd nemen dan maar. Na een minuut of 10 ga ik in een lichte regen verder op weg in de richting van Epe. Na een halfuurtje gaat het serieus regenen en stop ik om onder een rijtje bomen te schuilen totdat het ergste voorbij is en ik ben niet de enige. Na een kwartier ga ik, met regenjasje aan, weer op weg. In Epe is het op de zaterdagmiddag lekker druk en via een lang recht lopend fietspad ga ik richting Heerde en vervolgens op naar het veer (Wijhe) over de IJssel, de grens tussen Gelderland en je raadt het al Overijssel. Het regent nog af en toe maar niet erg hard. Het laatste deel van de rit gaat voor een groot deel over de dijk langs de IJssel om uiteindelijk af te buigen om onder Zwolle langs richting Herfte te gaan. Daar kom ik om kwart over 4 aan. De gastvrouw Tienke, Adriaan en Jolanda zijn er al. Adriaan is met de MTB gekomen en Jolanda naar ik later begreep met de ‘duikboot’.
Na wat koffie en een klein hapje kon er kwartier gemaakt worden, mijn bivvi stond al snel op en was ik klaar om het eten te gaan bereiden (makkie met die noodles) bij het kampvuur dat Adriaan inmiddels had aan gestoken. Iedereen had wat anders te eten, zoals gebruikelijk eigenlijk. Na het eten was het lekker vertoeven bij het kampvuur om onder meer de ervaringen van de nieuwe kookgadgets (ook Jolanda had iets nieuws) en allerlei andere zaken die ik me niet meer precies kan herinneren te bepreken. Zo ging het over de laatste reis van Jolanda naar de bergen in Kirgizie, het 1-jarig bestaan van Gaan  en Beleven etc…
Laat op de avond begin het wat te regenen, maar door onze stoelen (o ja dit was een min of meer luxe avontuur, net als de vorige keer) wat naar achteren te schuiven om onder het afdakje van het houthok te zitten was dat geen probleem.
Uiteindelijk gaat iedereen slapen. Adriaan in zijn net gebouwde prieeltje, Jolanda in de wigwam-tarp combinatie, Tienke in de blokhut en ik in de bivvi.

Dag 2  – Herfte naar Putten
’s Ochtends vroeg is iedereen al op wanneer ik uit mijn bivvi kruip en is het weer enigszins droog. Overigens ging dat aanmerkelijker beter dan uit mijn 1-persoons tentje. Gedurende nacht was het gaan regenen en de regen maakte behoorlijk wat herrie op de dakje van mijn bivvi. Regelmatig werd ik daar wakker van. Door de regen kon ik de ventilatie optie van de bivi niet gebruiken. Het gevolg was een behoorlijke hoeveelheid condens (een bekende issue van bivvi’s) aan de binnenkant van de bivvi wat zelfs tot enkele druppels leidde. Volgende keer dan toch maar de bivvi in combinatie met de tarp gebruiken om de herrie van regen te vermijden en de ventilatie van de bivvi te kunnen gebruiken en zo condensvorming te beperken. Leer momentje!
Tienke verwent ons met een ontbijtje met koffie, een broodje en een krentenbol.
Het plan was om in de loop van de dag nog wat sportiefs te doen, maar met het vooruitzicht van het slechte weer besloten we toch maar dat een ieder bijtijds de terugweg zou aanvaarden.
Ik heb voor de terugweg geen andere route uitgezocht (had wel gekund natuurlijk) en dus is het eenvoudig om op het GPS de route ‘om te keren’ (was wel even zoeken naar deze optie). De regenjas kon gelijk aan en is ook niet meer uit geweest.
Hoewel het bij vertrek uit Herfte nog droog is begint het al snel te regenen en uiteindelijk is het de hele terugtocht niet droog geweest. Sterker nog het begint steeds harder te regenen en vooral rond Epe is het even bar en boos. Op dat moment was ik echter al van top tot teen nat dus maakt het eigenlijk niets meer uit. Gewoon doorfietsen dan komt het eind vanzelf in zicht. In Epe aangekomen besluit ik wat te lunchen en iets warms te drinken. Ik neem plaats op het verder lege terras, want ik ben niet echt de schoonste en zeker niet de droogste meer. Sowieso is het stil in Epe en helemaal vergeleken met gisteren toen ik op de heenweg door dit plaatsje kwam.
Na Epe krijg ik ook weer meer te maken met de fietspaden door het bos. Deze staan nu vol met plassen en het zand blijkt een soort van modder te zijn geworden. Al snel zitten de fiets, de rugzak en ik zelf onder de modder. De ketting, tandwielen remmen en velgen kraken van het opgespatte vocht-moddermengsel. Zo nu en dan spoelt een grote plas de boel weer enigszins schoon en verdwijnt het krakende geluid voor even. Was het gisteren nog redelijk druk met fietsers vandaag kom ik nauwelijks iemand tegen. Zeker in het bos is het superstil en zie ik precies 1 wandelaar die mij nog toeroept van ‘ik ben dus niet de enige’. Dat klopt we waren met zijn tweeën voorzover ik dat kan vaststellen.
Het blijft een vreemde ervaring maar een terugreis lijkt altijd korter te duren dan de heenreis. Zeker nu is het vreemd want de terugweg is dezelfde als de heenweg (op een klein stukje in de het bos bij Putten na). Ook nu weer hoewel ik ongeveer dezelfde tijd nodig had om terug naar Putten te rijden lijkt het allemaal sneller te gaan. Eerst was ik gevoelsmatig snel in Epe en voor ik het wist beklom ik weer de ‘berg’ op de Elspeterweg die overigens nu iets zwaarder viel dan op de heenweg.
Drijfnat en besmeurd kom ik aan in het super stille (want erg christelijke) Putten en kan ik me in droge kleren hijsen, de smerige boel en dito fiets in de auto gooien en weer terug naar Dordrecht rijden. Terug in Dordrecht blijkt het helemaal droog te zijn, geen druppel gevallen.
Ondanks de zeer natte zondag toch een geslaagd avontuur met dank aan de organisatie en in het bijzonder gastvrouw Tienke.

Tot het volgende avontuur maar weer.

Jan