Tijdens de bouw van ons huis was er zand nodig voor de terp waarop het huis gebouwd moest worden. Dit zand werd gewonnen uit het zand gat “van Ossel” zoals het toen hete.
Aanvankelijk zwommen we in de Emmertocht sloot, eerst nog bij ons lange land maar later bij het tweede bruggetje. Daar zwom de familie Pruim ook vaak en was de bodem minder blubberig als bij ons stukje. Er heerste een strenge geloof scheiding in 1970 en echt veel contact hadden we dan ook niet met “de andere” kinderen.
Even later klommen we stiekem door het hek van de zandplas en ondanks alle waarschuwingen voor draaikolken en een zekere verdrinkingsdood door kramp waagde we het er toch op. De plas was niet veel meer dan een gat in een weiland met lange drijvende buizen dit het zand van de “hopper” naar het filter depot pompte. Ik herinner me veel oude boomresten en stukken bot die volgens sommigen van mammoeten waren.

De vrees om daar te zwemmen was niet helemaal onterecht er was immers al eens een pastoor in ruste verdronken. Mogelijk had de oudere man kramp gekregen, door de diepte kon er soms ineens een heel koud stuk ontstaan in het zwemwater.
Hoewel ik graag en veel zwom was ik geen fan van overzwemmen, ik heb het misschien 2 maal gedaan maar bleef liever langs de kant zwemmen. Diep was de plas sowieso, binnen 2 passen ging je kopje onder zo stijl waren de gras kanten.
Er waren twee paadjes naar de plas, de ene was een drukke vrachtwagen weg die langs de (rk) School liep. De andere liep voorbij Holterman de ijsco verkopen. Het grote ijzeren hek staat er nog steeds tegenover het huisje in het erfgenamebos. Vaak namen we die ingang.
Surfen: toen we voor het eerst een surfplank zagen op de plas waren we verkocht, dat wilde wij ook en er kwam dan ook een (BCC) plank, rank en wankel met een iets te groot zijl maar dan zou hij wel harder gaan … dat vonden we geweldig en we waren dagelijks te vinden op de plas. Ook aan het vervoer was gedacht, we bouwde een imperial om met wat schuim en legde de plank op de groene mini-bestel die we toen hadden. Dat we nog geen rijbewijs hadden maakte ons niet veel uit en voorzichtig reden we naar de plas om lekker te surfen. Op een begeven moment mocht je niet meer met de auto bij de plas komen dus maakte we een surfkarretje waar twee planken op konden.

Een rondje om de plas:
Vrijwel iedere avond rende ik een rondje om de plas, Vanuit de oprit rende je naar de kerk, rechts af en voorbij het schooltje linksaf richting het zandstrand tegen de klok in. Langs het surfopstap strandje met de ijsvogels. linksom langs twee schier eilandjes wat je ook heerlijk rustig kon zitten lezen. Over de enorme zandheuvel vruchtbare aarde richting een betonnen werkplek waar toen de vrachtwagen geladen werden. Ooit ben ik nog eens weg stuurt door de politie omdat we boven op de keet stonden te genieten van de mensen massa , dat ik als 17 jarige op de motor was viel toen niemand op. In die tijd kreeg je een uitbrander en zou je het nooit meer doen ( wat vaak ook zo was ).
Bij de beton plaat wandelde ik een stukje ( en rookte soms een peukje die ik uit de asbak van mijn vader Henk gepakt had ). Vervolgens rende ik langs het schier eiland waar de eerste naaktzwemmers gedoogd werden. Ik geloof niet dat iemand zich er erg druk om maakte anders dan wat mensen die je er sowieso al nooit zag. Wat ik mij weet te herinneren is dat mijn stadse vrienden die er toen gingen zwemmen voornamelijk dachten dat naakt zwemmen topless was. Iets wat we een paar jaar later allemaal deden.
Ook toen stond er al een klein huisje aan de plas, volgens ons was dat van een van de oude eigenaren van het zandbedrijf maar zeker weet ik dat niet.
Via een zandweg kwam je weer uit bij het stukje waar nu de mensen mogen zwemmen die hun badkleding vergeten zijn. En aansluitend terug bij het herfterstrand waar vooral veel naar links gekeken wordt en dat terwijl rechts de ijsvogels laag over het water scheren.

Ook leuk om te lezen:
Running on history: Wim Huijsmans: https://www.zwolsehistorischevereniging.nl/wp-content/uploads/2014/11/2011.1ZHT1-2011-EPOS.pdf