Aan de ander kant van de brug staat een klein huisje verscholen in het bos, het huisje van OUD noemde we het vroeger. Op de oude kaarten wordt het huisje voor het eerst opgemerkt van af 1977 maar dat er eerder een zomerhuisje stond weet de buurt te beamen zeker al in 1950 verteld overbuurman Opa Gerard Poppe.
Vrijwel ieder weekend togen meneer en mevrouw oud naar hun paradijsje in het bos. Vaak haalde ze gelijk even verse eieren en parkeerde ze de auto voor hun huis als het te nat was.

Een link met Den Haag?
Aan de overzijde had Anneke Wener ( uit Den Haag ) wel een zomerhuisje. Anneke was in onze kinderogen een wat knorrige oude dame die in een tassenwinkel in zwolle werkte. Ik herinnerhaar als een kromme vrouwtje met stok en een grote zwarte hond (bouvier) die buiten sliep in zijn buiten hok.
Haar Verjaardag werden uitbundig gevierd vertelde Gerard, met orgel klanken en er werd menig rondje om haar huisje gehost in de polonaise. Haar huisje is afgebroken en maakte plaats voor Riek Poppe haar oude dags stekje.

De boerderij nu genaamd “het Eykelhofje” naast het bosjes was eigendom van Opa Aalbers hij verruilde die plek voor de oorlog met de huidige broederij aan de (oude) eierweg nr 3 . Dit was de doorgaande zandweg naar Wijthmen.
Of deze Haagse familie ook een link heeft met mevrouw Aalbers van der Meer is niet duidelijk. Hermie Aalbers Vet vertelde haar het verhaal van de ontmoeting tussen de knappe boerenzoon en de Haagse schone:
“Het enige wat ik weet is dat mijn moeder vanuit Den Haag naar Zwolle gestuurd werd, daar werkte ze tijdens de oorlog op de administratie van een distributiecentrum. Dus…ze moest in kost. In Zwolle kreeg ze onderdak bij de familie de Groot. Die familie had een dochter Jennie en die was getrouwd met Gerard Peters. Dus mijn Moeder ging daar weleens op de kinderen oppassen/logeren.
Een van die kinderen van de familie had tbc of astma en die ging daar naar de buitenschool (later Ambelt) in de bossen van Herfte. Zij haalden bij mijn vader en opa eieren en melk. Zodoende kwam mijn moeder in contact met mijn vader. Die familie is eind jaren vijftig verhuisd naar Borne. ”

De Familie Oud uit Zwolle , sporadisch zagen we er kinderen spelen. Toen mevrouw Oud het niet meer op kon brengen om naar haar bosje te gaan verkocht ze het om haar grote wens in vervulling te laten gaan … het huis werd verkocht en er kwam een echte vleugel/piano .

De buren, familie Eykelkamp werden de trotse bezitter en Bernard had weer een mooi bouw project. Hij vernieuwde het huisje en maakte tal van mooie plekjes in het bos. Kort voor de overdracht waren er mooie bomen bij gepland. Als je nu door een van de vele padjes loopt kom je overal bijzondere plekjes tegen en natuurlijk een prachtige boomhut het handels merk van vader Bernard. Tony is minimaal zo creatief en zet de traditie tot het maken van mooie herinneringen voort.