Op een paar honderd meter afstand was het dierenasiel van mevrouw dijkhuizen gesitueerd. Er werden katten en honden opgevangen. Het asiel was redelijk onzichtbaar in het bos maar een aantal keer per dag was het luid en duidelijk een dieren asiel vooral tijdens voedertijd en als er bezoekers kwamen.
Een enkele keer waren wij de rede voor een enorm geblaf als we met een vlot de rivier opvoeren op zoek naar avontuur.

In de jaren 80-90 had mevrouw Dijkhuizen een vaste hulp die dagelijk vanaf Zwolle gefietst kwam. Je herkende haar van verre met haar donkere krullen en ronde zilverkleurige brilletje op.
Meneer Dijkhuizen werd dagelijk opgehaald door een groene Amerikaanse auto, wat voor werk hij deed weten we (nog) niet. Was hij piloot ?

In de jaren 90 hielp dochter en zoon van de familie Bos ( Anita en Jacco )
Ze woonde aan de voorkant in het huis van mevrouw Sprokereef (Nu Herfterlaan 83)

De nummering en de benaming van dit stukje Herfte is best lastig te volgen.
Als je naar de oude kaarten kijkt zie je dat de huidige eierweg er pas vanaf 1975 haar huidig loop kreeg en het paadje langs het asiel niet meer de hoofdroute was.
En ook de emmertochtsloot was pas na 1920 door gegraven langs het asiel daarvoor was het een grote zandheuvel ( rivier duin)

Als je in 1965 vanaf fam Goldsteen aan de oude eierweg naar Berkum of Zwolle wilde fietsen ging dat via het zand/modder-pad over het erf van Hendrik Jan Meijer, Aalbers , voorbij de grote blaffende hond van Dijkhuizen, Sprokkereef en over de kinderkopjes van Tony de bewoonde wereld in.
De andere kant op naar Wijthmen ging via de eierweg dit toen nog over het erf van fam v Grup liep, pas toen het stukje naar fam Dijk verhard werd fietste je met die mooie S bocht naar de erfgenamenweg.

Wat weten we nog meer en wat is het verhaal achter de plaquette ?