Aan de keuken tafel vertelde weduwe Warner dat ze ook het land naast boerderij Anderlo ging verkopen. De boerderij was in 1968 al verkocht aan de familie Graswinckel.
Robbie en Ans van Krevel kregen de eerste keuze en namen het hoge land op veilige afstand van “de rivier”. Henk en Janneke Voeten verkochten hun huis aan de Elzenlaan 47 in Berkum, en kochten een leeg stuk land van bijna 2HA.
De biod caravan werd onze schaft keet en het avontuur begon.
Bouw bedrijf Pellinkhof bouwde het huis en de grote stal, wat we zelf konden deden we zelf.

Samenbouwen
We schilderde de stalenspanten die voor de open structuur van het huis zorgde, samen met mijn broers timmerde we de houten vloeren in het huis. Pa zetter zijn drie mannetjes op een rijtje en gaf de planken aan die we met een klosje vast sloegen in de groef waarna de spijkers geslagen konden worden.

De groene oase
Een van de vele leuke uitjes met Moeder Janneke was het wandelen langs “de rivier” (Emmertochtsloot) , stroom opwaarts kwamen we het omzoomde landje “van Ankum” tegen hele maal los van alles was er ineens een oase van stilte en rust. We waren om dit wilde wij ook om ons landgoed. Er werd een strook van 3 meter breed aan gepland met alle bomen die er in de omgeving thuis hoorden en binnen een paar jaar hadden we een geweldig mooie singel.

De moestuin
Al snel kwam de moestuin, fruit als bessen en ook de appel, peren en noten bomen.
De appels deden het prima maar de peren hadden veel last van perenroest. Pas toe de mee verhuisde jeneverbes ( overwinter plek perenroest) uit Berkum gerooid was deden de stoof peren het wat beter.

Schapen en wol,
Uieraard hoorde er ook vee op ons landgoed, kalveren en pinken hadden we al eens geprobeerd maar was niet ons ding. De kalveren werden ziek en de pinken waren te lomp. Ponies ging al een heel stuk beter.
Uiteindelijk kwamen er schapen en moest er iets ondernomen worden met de wol.
Vader Henk was de uitvinder dus die maakte een modern spinnenwiel van een elektromotor en een pedaal van een naaimachine, hij deed het geweldig maar er ging uiteindelijk niets boven een houten versie met kogel lagers die via je been aan gedreven moest worden. Al snel liepen we allemaal in heerlijk warme kriebel truien .
Later kwam er een weefgetouw ( en nog een en nog een ) en werd er mooie fleurige kleding gemaakt.

Benzine en olie,
Als kleine jongens waren we idolaat van brommers en motoren, en de schuur werd omgebouwd naar hobby ruimtes en een heuse werk plaats voor onze motoren.
Na een paar jaar met brommers door het land crossen zouden we op de weg mogen met een zundapp, puch of kreidler … maar Pa had een veel beter plan “waarom koopje niet gewoon een motor van je spaar geld zodat je die kan opknappen voor je 18de “
En zo gebeurde het dat we een groot deel van het brommer park vervingen voor motoren. Op de piek telde we er wel 20.

Zenders en schaft keten,
Na de bouw van mijn eerste radiootje vond ik het maken van antennes en zenders leuk.
De bakkies waren nog niet toegestaan maar er was wel een hele 27mc / 30meter seen. Meest buren die met elkaar keuvelde maar ook internationale gesprekken. Dat vond ik leuk en ik maakte reusachtige antennes die ik boven op een heuse lantaren paal plaatste waardoor ik met mensen in Ierland en Engeland kon kletsen.
Mijn zend huisjes was een ouderwetse schaft wagen, waar je ook een heerlijk vuurtje bij kon maken. Langzaam meer zeker raakte ik verknocht aan MIJN Herfte… en gaat het verhaal over in Ons kleine huisje

Bouwen in het buiten gebied:
Onlangs kwam ik in kranten knipsels tegen over bouwen in het buiten gebied. En een hand geschreven brief van moeder Janneke die aan de gemeente raad van Zwolle uit moest leggen waarom ze dan wel een boerderij wilde stichten in Herfte.
Inderdaad. Moeder Janneke was een boeren dochter en vond het op de bank zitten in Berkum helemaal niets, ze wilde weer dieren om haar heen. Vader Henk had een prima baan bij Philips als uitvinder ( ontwikkelaar ) maar moeder Janneke had niet veel om handen. Het boeren leven lonkte weer en samen maakte ze een plan.
We kopen een paar hectare en we beginnen een kleinschalige boerderij die Janneke alleen kon runnen en Pa aan bij kon dragen.
Maar het was een andere tijd, aleen mannen telde mee en dus werd er maximaal in gezet om de bouw hoe dan ook tegen te houden leek het wel. Er kwamen zelfs “kamer vragen” om die rijke hobby boeren te blokkeren. Maar dan kende je Janneke en Henk nog niet ze trokken alle registers open.
Alle ontwerpen voor het huis en de grote schuur werden afgekeurd, dus kochten we het goed gekeurde ontwerp van Rankenberg zijn architect ( Herfterlaan 24 ) welke eerder wel goed gekeurd was. We hadden 200meter aan de weg kant en mochten gaan bouwen mits op weg hoogte en niet te ver van de weg.

Onze buurtje Annie en Robbie miste 2 meter aan de weg en zouden niet mogen bouwen volgens de gemeente Zwolle, Janneke streek over haar hart en verkocht 2 meter waardoor we een mooie strakke erfgrens kregen.

Op iedere slak werd zout gelegd en het hoofd van de vergunningen nam zijn verlies er slecht op ( ik weet zijn naam maar hou dat voor me ) en fietste regelmatig langs voor inspectie.

Als we als kinderen een boom hut gingen maken stond de man schuimbekkend onder de hut te keffen dat we die af moesten breken. Het was niet aleen tegen ons gericht half Herfte had er last van.

Janneke ging er ludiek mee om, zo wilde ik op mijn 17de uit huis dus kocht ik een oude pemberton caravan. Binnen no time stond de gemeente man op de stoep met de vraag wat die caravan daar moest “nou die is te koop zij Janneke en kost 100 gulden als u nu afrekent komen de jongens hem vanmiddag al brengen”. Met een rood hoofd liep de man weg en heb ik nog een paar jaar van mijn eigen plekje genoten.
De schuur werd goed gebruik voor dieren en later toen onze hobbies veranderde kwamen er ook hobby kamertjes in.