Ergens tussen de Vecht en Zwolle ligt een bijzonder stukje Nederland. Een plek met een eigen karakter, een eigen geschiedenis en — helaas — een wildgroei aan projectnamen. Want wie snapt er nog waar je bent als je hoort over “Herontwikkeling Golfbaan en Marswetering Landen”, Retentie gebied “Vechtpoort 2” of “Stadspark Vechtrand”? Je voelt de verwarring al bij het uitspreken.

De naamverwarring van Herfte

Als betrokken bewonersgroep keken we ernaar met enige verbazing. Waarom zoveel verschillende namen voor projecten die allemaal binnen hetzelfde gebied vallen? Waarom niet gewoon duidelijk en herkenbaar? Daarom besloten we: dit kan anders.

We hielden een poll. We verzamelden voorstellen. En ja, er kwamen pareltjes voorbij.

• Herfte Valley – mijn persoonlijke favoriet 😉
• Landschap Herfte Wetering
• Buitengebied Herfte
• Landschap Herfte

Maar uiteindelijk was er één naam die met kop en schouders boven de rest uitstak: Herfte

Simpel. Krachtig. Herkenbaar.

Van versnippering naar eenheid

Of het nu gaat om een landschapsontwikkeling, een waterretentiegebied of een nieuw park — het heet gewoon Herfte.

• Geen “Vechtpoort 2”, maar Waterretentiegebied Herfte
• Geen “Gebiedsontwikkeling Golfbaan en Marswetering Landen”, maar Landschapsontwikkeling Herfte
• Geen “Park Vechtrand”, maar gewoon onderdeel van het landschap Herfte

Want wat hier gebeurt, gaat niet over abstracte projecten of marketingnamen. Het gaat over een leefomgeving die gegroeid is vanuit gemeenschap, vanuit geschiedenis, vanuit zorg voor elkaar.

Een rijke geschiedenis

Herfte kent een lange geschiedenis die teruggaat tot de 3e eeuw na Christus. Archeologische vondsten, zoals een waterput en potscherven, wijzen op vroege bewoning en landbouwactiviteiten. Deze nederzetting had zelfs contacten met het Romeinse Rijk, wat blijkt uit gevonden voorwerpen uit die tijd .

In de 20e eeuw speelde Herfte een rol in de regionale infrastructuur. Tussen 1903 en 1941 was er een stopplaats aan de spoorlijn Zwolle – Stadskanaal, bekend als Herfte-Veldhoek . Daarnaast werd in 1929 het gemaal van het waterschap Herfte officieel geopend om wateroverlast in de regio aan te pakken .

Geen stadspark, maar een levend landschap

Herfte is geen stadspark. Het begon ooit als een boerennederzetting. Met een paar huizen langs een Eikenlaan. Mensen die elkaar kennen, naar elkaar omkijken. Als een kind een woning nodig had, kwam er een huisje bij. Niet omdat het moest, maar omdat het paste. In de gemeenschap, in het landschap.

En ja, er is een afspraak met de provincie dat we de omgeving niet mogen “verrommelen” . Maar als je deze plek écht begrijpt, dan zie je: het bouwen van een huisje er bij hier geen verrommeling is. Het ís het landschap. Dat is Herfte.

Tot slot

Dus laten we het eenvoudig houden. Geen gefragmenteerde namen die afstand scheppen. Geen projectjargon waar niemand zich in herkent. Noem het gewoon wat het is.

Herfte.

Dat is meer dan een naam. Het is een plek. Een verhaal. Een gemeenschap.

Adriaan Voeten
Onderzoeker voor Herfte Natuurlijk