Als hier gestaan had meedenksessie gebiedsuitwerking: Marswetering landen was het aanzienlijk minder druk geweest.

De eerste feedback was “grote opkomst”
Maarten de Vries vatte het eerste deel van de avond samen met zijn geniale tekeningen:

De ochtend erna kwamen de gesprekken op gang in onze HerfteNatuurlijk-appgroep.

“Ik heb niets nieuws gehoord.”
“Ik hoop dat er ondertussen meer bereikt is, want drie maanden geleden hoorden we in de raad precies hetzelfde.”
“Volgens mij waren we er vooral voor het vinkje ‘inspraak’.”

De echte vragen kwamen nauwelijks aan bod:

• Waarom een camping?
• Hoe zit het nu echt met die snelweg door Herfte?

En natuurlijk klonken de bekende frustraties:
“Zwolle doet maar wat.”
“Er wordt toch niet naar ons geluisterd.”
Sommigen zeiden zelfs:
“Jij en ik maken het misschien net niet meer mee, maar onze kleinkinderen wel. Straks zijn we gewoon een stadspark van Zwolle.”

Kortom, na deze ‘meedenksessie’ bleef het nog lang onrustig.

Het positieve? De aandachtspunten zijn in ieder geval kraakhelder:
👉 Communiceren is méér dan een vinkje

Oh, en over de naamgeving: dat was geen bewuste keuze. Maar als je als projectmanager niet uit Zwolle komt en even op Google Maps kijkt, zie je ergens “Marsweteringlanden” staan. Terwijl iedereen die het gebied kent, weet dat het eigenlijk Herfte Natuurlijk is – de laatste ongerepte, groene parel van Zwolle.